4 maanden of 6 maanden, hoe zit het nou?

Vol goede moed ging ik met Noah in mijn draagdoek richting het consultatiebureau. Noah was 4 maanden oud en het was tijd voor weer 2 prikjes. Van de jeugdverpleegkundige kreeg ik de verwachte vraag: ,en al gezellig begonnen met hapjes geven?'
Mijn antwoord verbaasde haar: ,nee, en ik ben het niet van plan ook.'


Waar ligt de grens?
Wat volgde was een discussie zonder uitkomst. Noah zal geen geprakte hapjes krijgen omdat ik hem wil gaan bijvoeden a la Rapley. Hierover meer in een volgend blog. Volgens het advies van lactatiekundigen en borstvoedingsorganisaties wacht ik met bijvoeden tot Noah 6 maanden oud is. De jeugdverpleegkundige zei dat ik hier voor mocht kiezen, maar dat ik het best tussen 4 en 6 maanden toch wel voeding kon introduceren, want vanaf de 6 maanden is mijn borstvoeding niet meer voldoende en heeft Noah meer voedingsstoffen nodig.

Hierop ben ik op onderzoek uit gegaan. Want hoe zit het nou? Wie heeft er gelijk?
Waar ik op uit kwam was een verhaal van de lactatiekundige waarmee ik contact heb gehad. Als het om bijvoeding gaat (bij borstvoeding) kun je dit vanuit twee werelden bekijken: de borstvoedingswereld, of de wereld van het voedingscentrum en landelijke richtlijnen.
Consultatiebureau's gaan uit van de laatste. Sinds 2014 zijn de landelijke richtlijnen weer veranderd. Het advies is niet meer voor iedereen te wachten tot 6 maanden. Vooral kindjes in een familie waar allergieën voorkomen kunnen er baat bij hebben om vanaf 4 maanden langzaam aan al bijvoeding te krijgen. Voor alle andere borstenkindjes blijft het advies 6 maanden. Het probleem met dit landelijke advies is dat iedereen (zowel hulpverleners als ouders) dit advies op hun eigen manier kan interpreteren.  

In de borstvoedingswereld en door de WHO (world health organisation) wordt er toch echt aangeraden te wachten tot de 6 maanden. Een belangrijke reden hiervoor zijn de gevoelige darmen van je kindje. De darmen en darmflora van een baby moeten zich nog goed ontwikkelen na de geboorte. Een fijne uitgebreide uitleg hierover vind je op groenevrouw.nl . Hier zal ik verder ook niet over schrijven. Pas na 6 maanden zijn de darmen gereed om ander voedsel dan borstvoeding te kunnen verteren.
Ook de motoriek van baby's is pas na 6 maanden zover dat ze echt kunnen eten. Kauwen oefenen ze aan de borst. En nee, ik bedoel niet bijten ;) maar de kaken worden erg sterk van het drinken aan de borst. Ook kan een baby van 6 maanden enigszins zelfstandig rechtop zitten, wat verslikken tegen gaat.

Hoe zat het nou met het tekort aan voedingsstoffen?
De jeugdverpleegkundige kwam (door tekort aan andere overtuigingsmiddelen) met de opmerkelijke uitspraak dat een baby vanaf 6 maanden ijzer en vitamine C nodig heeft, wat niet in de borstvoeding zit. Ook dit heb ik nagevraagd aan de lactatiekundige. Tot mijn vreugde kon zij me vertellen dat dit niet klopte. Vroeger werd dit gedacht, en om die reden werd er ook eerder bijgevoed. Dit idee is in het leven geroepen door de kunstvoedingsindustrie.
Als je met 6 maanden langzaam aan begint met het introduceren van vast voedsel, zal je kindje niks tekort komen. Ook niet als je kindje niet meteen graag eet en dus wat later dan gemiddeld vaste voeding echt goed binnen krijgt.
Ik heb zelfs opgezocht en gevonden dat te vroeg bijvoeden het vermogen tot de opname van ijzer kan verstoren!

Conclusie
Voor mij is de conclusie maar weer eens dat ik goed naar mezelf moet luisteren en niet alles moet aannemen wat het consultatiebureau zegt. De jeugdverpleegkundige was op zijn zachts gezegd not amused dat ik tegen haar advies in ging, maar ik sta er 100% achter. Over een maandje krijgt mijn mannetje pas iets anders dan borstvoeding. En als dit niet meteen helemaal naar binnen komt (grote kans bij Rapley) ga ik me er niet druk om maken. Mijn mamamelk blijft voldoende voor hem de komende tijd.

Lactatiekundige
Wat ben ik blij met de fijne lactatiekundige binnen de zorggroep. Helaas heb ik gehoord dat haar functie overbodig is gevonden en ze dus ontslagen wordt. Hoe onmisbaar deze mensen zijn wordt blijkbaar niet gezien. Zonder kosten te rekenen heeft ze alle tijd genomen om een half uur met mij te bellen en meerdere mails te schrijven. 

Ze eindigde ons mailcontact met:
Top dat je zo lang al borstvoeding geeft en voorlopig ook nog niet wilt stoppen. 

Nou, dat is aan het einde van dit verhaal toch een geweldig compliment voor mij!  Wat ben ik trots.